Martwy ciąg na ugiętych nogach

Martwy ciąg na ugiętych nogach to odmiana ćwiczenia, która polega na podnoszeniu ciężaru z podłoża z ugiętymi nogami w kolanach.

Podczas tego ćwiczenia wzmacniasz mięśnie: dwugłowe uda, pośladkowy wielki i prostownik grzbietu. Ćwiczenie kształtuje wytrzymałość.


Jak wykonać?

  1. 1. Złap sztangę szerokim nachwytem.
  2. 2. Stań w lekkim rozkroku, by mieć stopy rozstawione na szerokość bioder.
  3. 3. Wypychając klatkę piersiową do przodu staraj się maksymalnie napiąć mięśnie brzucha.
  4. 4. Uginając nogi powoli zacznij opuszczać sztangę w dół prowadząc ją blisko ciała.
  5. 5. Wraz z wydechem powróć do pozycji wyjściowej.
Wykonanie martwego ciągu na ugiętych nogach

Ćwiczenie w pozycji wyjściowej

Stajemy na szerokość bioder, sztangę trzymamy na szerokość barków nachwytem, nogi lekko ugięte w kolanach, klatka wypięta, wzrok skierowany przed siebie.

Następnie pochylamy się do przodu z jednoczesnym ugięciem kolan. Podczas całego ruchu trzymamy proste plecy oraz stabilizujemy odcinek lędźwiowy kręgosłupa poprzez napięcie mięśni brzucha. Podczas ruchu w górę robimy wydech i ściągamy łopatki. Ciężar prowadzimy cały czas blisko ciała.

Sprawdź: Korzyści z wykonywania tego ćwiczenia


Na ugiętych nogach
Źródło ilustracji: www.menshealth.pl

O czym należy pamiętać?

Sprawdź: Dla kogo jest martwy ciąg?

Technika wykonania - zalety i wady

Martwy ciąg na ugiętych nogach to wariant klasycznego ćwiczenia, który kładzie większy nacisk na pracę mięśni tylnych partii nóg, takich jak mięśnie dwugłowe uda i pośladkowe. Technika wykonania wymaga zachowania lekkiego zgięcia w kolanach przez całą fazę ćwiczenia, co różni się od tradycyjnego martwego ciągu, gdzie ruch rozpoczyna się od mocniejszego zgięcia kolan.


Wykonanie martwego ciągu zdjęcie z perspektywy

Zalety

Wady

Technika wymaga skupienia na utrzymaniu prostej linii pleców, napinaniu mięśni brzucha i odpowiednim rozkładzie ciężaru ciała. Ważne jest, aby podczas podnoszenia ciężaru aktywować mięśnie pośladkowe i dwugłowe uda, a ruch inicjować biodrami, a nie plecami. Regularne praktykowanie tego wariantu może przyczynić się do lepszego rozwoju siły i masy mięśniowej w targetowanych obszarach, przy jednoczesnym zachowaniu ostrożności, aby zminimalizować potencjalne ryzyko urazów.